امشب شب بلندیه ...خیلی بلند !

                    مترسکـــــ میدونه که امشب اجرای سنگینی داره ...

                    بوی سکوت و تنهایـــــی همه جای اتاقش رو گرفته بود .

                    تو اون اتاق بوخووری میشد آدم...

                    بوخووری که بشی داغ میکنی و گر میگیری ...

                    اونقدر دلت آتیش میگیره که نمیتونی و نمیدونی خودتو باچی ارضـــــا کنی  !

                    مترسکـــــ مث همیشه روی مبل تک نفره کنار پنجره نشسته بود و

                    همینجوری که به فنجون لاتـــــه تو دستش نگاه میکرد کام های عجیبی

                    از سیگـــــارش می گرفت .

                     فقط به فکر اجراش بود که داشت کم کم شروع میشد  !

                              خودکار ...

                                   دفترچه یادداشت ...

                                                    فندک یادگاریش ...

                    و بسته سیگارش مث همیشه روی تاقچه کنارش بود .

                    صدای زنگ سکوت رو شکست .

                    یه غریبـــــه با یه چهره ی آشنا از چارچوب در اومد داخل اتاقش ؛

                    نگاهی به اطرافش انداخت و مستقیم اومد طرف مترسکـــــ .

                    یه مبل تک نفره دیگه رو بلند کرد و گذاشت روبروش کنار پنجره ای که نشسته بود .

                    تو همون حالی که خم شد بشینه نخی از سیگار رو تاقچه برداشت و مترسکـــــ فندکو واسش زد ...

                    مترسکـــــ با آتیش کردن فندکش اجـــــراش رو شروع کرده بود !

                    غریبه شروع کرد به حرف زدن از روزگارش و دردودل کردن ...

                    مترسکـــــ هم زل زده بود رو لبهاش و با دقت به صدای غریبه گوش میکرد .

                    درست بعد گرفتن کام آخرش ؛ حرف هاش هم تموم شده بود !

                    بعدش بدون اینکه مبل رو بذاره سرجاش با فیلتر بین انگشت هاش از خونه زد بیرون .

                    خیلی وقت نگذشته بود که غریبه ی دیگه ای سکوت رو شکست و

                          نت آهنگ نفر قبلی رو تکرار کرد .

                              تو چند ساعتی که تا نیمه شب مونده بود ،

                                           مترسکـــــ دردودل غریبه های زیادی رو شنید .

                    واسه اونایی که اون شبـــــ هنوز نیومده بودن مقداری منتظر موند ...

                    ولی انگار اونی که رفت آخرین نفر اجراش بود .

                    بعدش دستاشو پشت گردن قفل کردو سینش رو داد جلو تا خستگیش دربره .

                    روی دفترچـــــه یادداشتش یه جمله نوشت و از جاش بلند شد و رفت بیرون .

                    آهـــــا ...

                    نوشتم : منو بغـــــل کن ...! 

     پ نت : وقتی تنهایی و غم بشینه تو جـــــــــون آدم ...

                    اون وقته که یک دقیقه و یک هزار سال هیچ فرقی با هم ندارن ...

                    هیـــــــــــــــچ فرقی ...