تنم تاراج خفاش هاست ؛

                       و قلبم

                      
                       کبک بریده گلوی آویزان
 

                       از سقف مغازه تنم !

                       بی کسی هایم را یکی یکی میشمارم

                        جزیره رؤیاهایم 

                       از سکوت سرشار است و
 

                       از شعر و پرنده و دلواپسی و تنهایی . 

                       یادم نیست این چندمین سپیدی است 

                       که سیاه کرده ام.

                       دیرگاهی است 

                       این روستای متروک 

                       منتظر ورود کسی نبوده است و 

                       هیچ کوره راهی نیز 

                       از این حوالي عبور نمي‌كند 

                       تا کسی را به اینجا بیاورد ...

                  پ نت : باور نميکنی رفيق ،

                               خيلی چيزها ميشکند ،

                               تا مردی در زاويه ،

                               به هق هق بيافتد !!!